NIEZWYKŁA BIAŁA SARNA ALBINOS W MAZURSKICH LASACH

Na terenie Nadleśnictwa Giżycko żyje około 2000 saren. Prawdziwą sensacją jest zaobserwowanie wśród nich, jednej koloru białego. W naszym kraju taki nietypowy osobnik rodzi się raz na kilka lat, a samo odnalezienie takiej sarny jest nie lada sztuką.

Albinizm (bielactwo) to bardzo rzadka cecha występująca wśród wszystkich gatunków kręgowców. Objawia się charakterystycznymi nietypowymi dla danego gatunku zmianami ubarwienia skóry, włosów, piór czy też tęczówek oczu, które przybierają kolor biały.

Wśród ssaków albinizm stwierdza się raz na około 100 tysięcy urodzeń. U ssaków jeleniowatych żyjących w naszym kraju albinizm występuje niezmiernie rzadko i zazwyczaj spotykany jest prawie wyłącznie u danieli.

Przyczyn powstawania albinizmu poszukiwano już za czasów Karola Linneusza, czyli od połowy lat czterdziestych XVIII. Zaobserwowano wtedy, że bielactwo może być cechą dziedziczną, której przyczyn powstawania w XVIII wieku dokładnie nie rozumiano. Dziś wiadomo, że dziedziczenie albinizmu jest uwarunkowane przez jedną parę genów odpowiedzialnych za niewytwarzanie tyrozynazy, enzymu będącego katalizatorem podczas procesu powstawania melaniny, pigmentu odpowiedzialnego za ciemne ubarwienie.

Mimo, iż szansa na spotkanie w lesie albinosa jest niezmiernie mała, to jakby tego było mało, okazuje się że tzw. albinos albinosowi nie równy. Badacze rozróżniają albinosy prawdziwe nazywane też właściwymi, u których występuje zupełny brak pigmentów w komórkach oraz tęczówce oczu oraz albinosy częściowe u których białe części ciała spowodowane brakiem melamin występują tylko w kilku wybranych partiach ciała. Trzecią odmianą albinizmu jest leukalizm zwany też albinizmem leucyjskim polegającym na częściowej utracie barwy różnych fragmentów ciała za wyjątkiem oczu. Przyczyną leukalizmu jest utrata innych pigmentów niż te pochodzące z grupy melanin.

Trzeba mieć niezwykłe wręcz szczęście by zrobić zdjęcie tak rzadkiemu i pięknemu okazowi. Gratulujemy więc fotografowi Janowi Olchówce tak niezwykłych ujęć.

Miejmy nadzieję, że ta piękna sarenka będzie cieszyć się dobrym zdrowiem i żyć wiele lat. Jest duża szansa bowiem, że żaden myśliwy jej nie zastrzeli gdyż każdy biały zwierz to zwierzyna św. Huberta. Według przesądu kto zabije taką zwierzynę ściągnie na siebie i rodzinę nieszczęście lub śmierć bliskiej osoby. Nikt więc nie ma ochoty tego sprawdzać.

Tekst: NG/red., fot. Jan Olchówka, Polski Związek Fotografów Przyrody