UWAGA! WŚCIEKLIZNA W POWIECIE OSTRÓDZKIM! ZACHOWAJCIE OSTROŻNOŚĆ!

Jak informuje Powiatowy Inspektorat Sanitarny w Ostródzie, w badaniu z 7 sierpnia stwierdzono wściekliznę u nietoperza ze Zwierzewa.

W związku z tym zarządza się, co następuje:

ZA OBSZAR ZAGROŻONY WŚCIEKLIZNĄ ZWIERZĄT UZNAJE SIĘ:

• od zachodu - od Lubajn dalej na południe przez miejscowość Marciniaki aż do Idzbarka;
• od południa - od Idzbarka dalej na północny wschód przez Stare Jabłonki aż do granicy z Gminą Łukta;
• od wschodu od działu leśnego 166 na granicy z gminą Łukta, dalej na północny-zachód przez dział leśny 94 do drogi prowadzącej z Plichty do leśniczówki "Orlik" w miejscu przejscia przez dział leśny 80
• od północy od drogi prowadzącej z miejscowości Plichta do leśniczówki "Orlik" w miejscu przejscia przez dział leśny 80, dalej na południowy-wschód przez Międzylesie do Lubajn.

Komunikat Powiatowego Lekarza Weterynarii w Ostródzie  w związku ze stwierdzeniem wścieklizny u zwierzecia dzikiego - nietoperza

W dniu 07.08.2018 r. w badaniu laboratoryjnym przeprowadzonym przez ZHW Olsztyn stwierdzono wściekliznę u nietoperza, który został podjęty z prywatnej posesji znajdującej się w miejscowości Zwierzewo gmina Ostróda. W związku z zaistniałą sytuacją zostało wydane rozporządzenie nr 1/2815/2018 w sprawie określenia obszaru zagrożonego wystąpieniem wścieklizny,

Zamieszkiwanie nietoperzy w pobliżu siedlisk ludzkich, lasów, parków i zabudowań, a nawet bytowanie w szczelinach znajdujących się w szczelinach budynków mieszkalnych jest zjawiskiem naturalnym.

Nietoperze w Polsce podlegają ścisłej ochronie gatunkowej.

Nietoperze, tak jak inne ssaki są wrażliwe na zakażenie wirusem wścieklizny ale ryzyko transmisji zarazka, czyli przenoszenia wirusa między zwierzętami jest niewielkie. U chorych nietoperzy obserwuje się utratę zdolności lotu, nadpobudliwość na dotyk i dźwięk, przewracanie się na grzbiet i aktywność dzienną niespotykaną u zdrowych osobników. Nietoperze nie wykazują agresji.

Należy zdecydowanie zaznaczyć, że kontakt fizyczny z tak zachowującym się nietoperzem może stwarzać ryzyko zakażenia wścieklizną.

W obrębie obszaru  zagrożonego:

1. Należy unikać kontaktu ze zwierzętami dzikimi.

2. Nie dotykać zwierząt podejrzanych lub padłych, a w przypadku znalezienia na  obszarze   zagrożonym martwego nietoperza lub innego dzikiego ssaka należy o tym fakcie   powiadomić sołtysa, wójta, policję lub powiatowego lekarza weterynarii.

3. Psy powinny być trzymane na uwięzi, a wyprowadzane na smyczy, koty trzymane w zamknięciu.
4. Bezwzględnie należy dopełnić obowiązku corocznych szczepień psów przeciw  wściekliźnie.

WŚCIEKLIZNA - Informacja o chorobie

Choroba ta  jest jedną z najdłużej znanych i  najgroźniejszych chorób odzwierzęcych. Wścieklizna jest wirusową chorobą zakaźną dotykającą   układu nerwowego, na którą wrażliwe są wszystkie gatunki ssaków, w tym ludzie. Okres inkubacji choroby wynosi od kilku dni do kilku miesięcy. Wirus wścieklizny jest wrażliwy na wysoką temperaturę i światło słoneczne (niszczy wirus po 2 godzinach), ale jednocześnie jest wysoce odporny na niskie temperatury. W gnijących zwłokach wirus zachowuje zakaźność kilka tygodni, w powierzchniowych warstwach ziemi przez 2-3 miesiące, płynna ślina zawierająca wirus może zakażać do 24 godzin, a wysuszopna po 14 godzinach. 2-5% roztwory środków odkażających niszczą wirus w kilka minut, temperatura 60⁰C po 5 minutach.

Wirus wścieklizny przenosi się głównie poprzez kontakt śliny zakażonego zwierzęcia z uszkodzoną skórą lub błoną śluzową (pogryzienie). Zakażenie możliwe jest również drogą aerogenną czy dospojówkową.

Co zrobić w przypadku ugryzienia człowieka przez dzikie lub domowe zwierzę?

Ważne jest aby jak najszybciej dokładnie przemyć wodą i mydłem ranę lub powierzchnię narażoną na kontakt ze zwierzęciem i skontaktować się z lekarzem medycyny.

Objawy  wścieklizny

Okres inkubacji choroby (czyli okres od momentu zakażenia do wystąpienia objawów klinicznych) jest różny i zależy m.in. od wrót zakażenia (miejsca zranienia), charakteru (rozległości ran) oraz gatunku i wieku wrażliwego zwierzęcia. Przyjmuje się, że okres inkubacji u ssaków przeważnie wynosi:

• u małych zwierząt (pies, kot, owca, koza, świnia) - od kilku do 260 dni (najczęściej 30 dni);
• u dużych zwierząt (bydło, koniowate) - od 30 do 90 dni.

Choroba może mieć postać cichą lub szałową, a jej objawy są różne i zależą od gatunku zwierzęcia:

• psy - występuje niepokój, nadmierna pobudliwość, włóczęgostwo, spożywanie niejadalnych przedmiotów, agresja, ochrypłe szczekanie, ślinotok, opadanie żuchwy z wypadaniem języka, zez, niedowłady kończyn i inne porażenia;
• koty - odnotowuje się podobne objawy jak u psów, uciekają, nieustannie miauczą, a śmierć poprzedzona jest zwykle porażeniem kończyn;
• zwierzęta dzikie - głównym objawem jest utrata wrodzonego lęku. Występuje także agresja przejawiająca się atakami na zwierzęta domowe, gospodarskie i ludzi. U nietoperzy obserwuje się utratę zdolności lotu, nadpobudliwość na dotyk i dźwięk, przewracanie się na grzbiet i aktywność dzienną niespotykaną u zdrowych osobników, nie wykazują agresji.

Należy podkreślić, iż nie wszystkie wymienione objawy muszą wystąpić u każdego zwierzęcia zakażonego wirusem wścieklizny.

Należy bezwzględnie unikać kontaktu z podejrzanym zwierzęciem i nie dotykać zwłok zwierząt podejrzanych.